Dzwony piekieł / Kazimierz Truchanowski
Warszawa: PIW, 1977, s. 201, [Proza Polska Współczesna]
Informacje dodatkowe:
okładka: Stanny Janusz
nakład: ?
inne wydania: 1978 (Warszawa: PIW); 1986 (Warszawa: Czytelnik)
Tłumaczenia: –
Dochodzi do dramatycznej w skutkach katastrofy na dalekiej planecie Argon, wobec czego jej powierzchnia staje się piekłem nie do wytrzymania dla jej mieszkańców – owadzich istot nazywających się Ethonami. Garść ocalałych z katastrofy oddala się czym prędzej z ukochanej planety na statku o nazwie „Argon II” w stronę Ziemi Obiecanej, którą jest… właśnie Ziemia. Jest ona jednak pozbawiona wyższych form bytu, opuszczone miasta wraz z ich opuszczonymi kawiarniami, domami rozkoszy i świątyniami, zasiedlają roje owadów i jedynie pozostałości po człowieku świadczą o cywilizacji i stworzonej przez nią kulturze, jaka niegdyś tu dominowała. „Argon był najpiękniejszy…” – jak wspomina na pierwszych stronach narrator powieści. Czy Ziemia okaże się równie piękna? A może będzie przypominać piekło, jakim stała się ich macierzysta planeta tuż przed odlotem? „Dzwony piekieł” są jedyną powieścią fantastycznonaukową w dorobku pisarskim Kazimierza Truchanowskiego.