Białystok: KAW, 1982,- s. 204, [Fantazja – Przygoda – Rozrywka]

Informacje dodatkowe
nakład: 100.350, projekt okładki: Żwikiewicz Wiktor
Inne wydania: –
Tłumaczenia: –

Wydawać by się mogło, że głównym elementem powieści Krzepkowskiego jest człowiek – Enoor, czy też Nieludzie (bo przecież i przeciwieństwa wskazywać mogą na jedność), gdyby nie to, że zmagać się musimy z czymś, co czasem wybiega poza granicę istnienia człowieka – z czasem. Zmagamy się z nim szczególnie na płaszczyźnie formalnej: linearność zachodzenia akcji w powieści jest jedynie pozorem, a tak naprawdę czas tu nie istnieje, przeszłość miesza się z teraźniejszością i przyszłością, co nadaje narracji atmosfery trochę snu, a trochę majaków na jawie. Człowiek jednak stanowi tu istotny element, a właściwie jego jaźń – rozgraniczona lub nie na podświadomość i świadomość. To nasz – czytelników – wybór: sen lub jawa. Tam, gdzie się najlepiej czujemy, tam też się znajdziemy razem z Autorem.

Recenzje książki:

• Zacznijmy od narracji… / Andrzej Niewiadowski.- [w:] Fantastyka, 1982, nr 2. s. 54

Warszawa: KAW, 1978,- s. 152, [Fantazja – Przygoda – Rozrywka]

Informacje dodatkowe
nakład: 50.350, projekt okładki: Andrzejewski Waldemar
Inne wydania: –
Tłumaczenia: –

Czternaście opowiadań Andrzeja Krzepkowskiego pod wspólnym tytułem „Obojętne planety” to zbiór najczęściej bardzo krótkich tekstów, których najwyraźniejszym spoiwem jest eksploracja kosmosu. Na tle owych ekspedycji autor próbuje przemycić co nieco ze sfery zachowań ludzkich, jak choćby w tytułowych „Obojętnych planetach”, czy w „Koktajlu z biedronką”, w którym astronauci po oblanym teście na moralność zesłani zostają w okolice Syriusza. Autorskie rozmyślania na temat sensu istnienia człowieka w kosmosie przenikają przez treść kilku innych opowiadań, jak np. „Od Ziemi”, czy poniekąd poruszającego temat kolonizacji opowiadania pt. „Chatka gdzieś w kosmosie”. Poza badaniem innych światów w tekstach Krzepkowskiego dominuje Człowiek i jego możliwości (np. „Zwycięzca” traktujący o sportowym dopingu przyszłości), roboty („Mózg” – marzenia o podróżach i miłości opowiedziane okiem-ekranem komputera, ale także „Taniec na cztery ręce” – impresyjna próba porównania walki maszyn z pojedynkiem rycerzy), pojawiają się też opowiadania poruszające problem ekologii (trochę moralizatorska „Fabryka chmur”), kontaktu z Obcymi („Moje”, „Odkrywca”) oraz podróży w czasie w „Pierwszym stadium”. Najciekawszymi opowiadaniami są wg mnie „Deszcz”, który ukazuje próbę nawiązania kontaktu z Ziemianami przez przypominającą chmurę obcą istotę, oraz „Nieokreślone stanowisko” będące sugestią, iż wyprawy kosmiczne potrzebują do realizacji swych założeń nie tylko wyspecjalizowanych profesjonalistów, ale i pokładowych błaznów, których powinnością jest utrzymanie załogi w psychicznej i emocjonalnej równowadze. Pewna malarskość wizji przedstawionych przez autora powoduje, że „Obojętne planety” stają się pozycją wartą przeczytania.

Zawiera opowiadania: 1. Chatka gdzieś w kosmosie, 2. Deszcz, 3. Fabryka chmur, 4. Koktail z biedronką, 5. Moje, 6. Mózg, 7. Nieokreślone stanowisko, 8. Obojętne planety, 9. Od Ziemi, 10. Odkrywca, 11. Pierwsze stadium, 12. Pożeracz dusz, 13. Taniec na cztery ręce, 14. Zwycięzca

Lublin: Lubelskie, 1982,- s. 195

Informacje dodatkowe
nakład: 40.000, ISBN:83-222-0173-7, projekt okładki: Dąbek Zbigniew Andrzej
Inne wydania: 1987 (Lubelskie)
Tłumaczenia: –

„Śpiew kryształu” należy do tych powieści s-f, w których przedstawiony świat należy do takich autorskich wyobrażeń, których nie trzeba tłumaczyć, a jedynie próbować poznawać wraz z każdą kartką powieści. To trochę jak u Żwikiewicza. Książka A. Krzepkowskiego wprowadza nas w stan – powiedziałbym – refleksyjno-niejednoznaczny, będący następstwem doświadczania przeskoków czasowych i wielowarstwowości, jakie stanowią narracyjną bazę powieści. Pokrótce rzecz ujmując – jest to historia Vian, której przeplatane losy – jej dzieciństwa i pobytu na planecie Nowa – obserwujemy od samego początku. Jest to historia docierania do prawdy – do ojca, który zginął był dla społeczeństwa, ale nie dla Vian, która swą desperacją i miłością go odnajduje. W końcu jest to opowieść o wyrafinowaniu, które przeradza się w głębokie uczucie, uczucie Laastera Eri Ninch’a do Vian, uczucie mężczyzny, który na zlecenie ojczyma dziewczyny miał ją powstrzymać od poszukiwań ojca. Całość jest spięta tajemniczą klamrą, jaką jest narrator – niedookreślona Obecność, obcy z Nowej, który śledzi i poniekąd kieruje poczynaniami Vian. To ciepła powieść – mimo dosadnie przedstawionych niedoskonałości i wypaczeń we wciąż istniejącym człowieczeństwie bohaterów. Pełna łagodności w osobie Vian, zagubienia u Bragga – ojczyma Vian, dzikości w szalonym i spustoszonym przez samotność umyśle ojca dziewczyny Marka, mimowolnej klasy w postaci Laastera; słowem powieść-podróż, nie tylko do odległych planet i gwiazdozbiorów, ale i – a może przede wszystkim – do wnętrza lepiej nam znanego (czy jednak na pewno?) mikrokosmosu.

Lublin: Lubelskie, 1987,- s. 221

Informacje dodatkowe
nakład: 40.000, ISBN: 83-22-20434-4, projekt okładki: Krzepkowski Andrzej
Inne wydania: –
Tłumaczenia: –

„Z nieba i z ognia…” A. Krzepkowskiego to kolejna opowieść stylistycznie charakterystyczna dla tego autora, a więc mamy tu wielowątkowość opowiedzianej historii i wszechobecny czas teraźniejszy w prowadzeniu narracji. Ziemia w Powieści Krzepkowskiego jest Centrum Intelektu Wszechświata, stolicą zjednoczonych układów. Poznajemy ją, jak i historie bohaterów, w okresie gdy trwają już poważne problemy z imigracją. Planetę zamieszkują półcyborgi, piggerzy, przypominające nietoperze xaury, boverzy i inne stworzenia, które wraz z ludźmi stanowią dobrze wymieszaną społeczność. W tym wszystkim panują nie do końca zrozumiałe zasady współżycia, choć np. dla umowy wykupywania się nawzajem przez kochające (?) się pary niejeden znalazłby pewnie sens…